Gazyfikacja

Na posiedzeniu Zarządu Starachowickich Zakładów Górniczych S.A. w dniu 20 grudnia 1937 r. dyrektor naczelny tego przedsiębiorstwa inż. Kazimierz Raczyński zakomunikował, że gazociąg z Jasielskiego Zagłębia został doprowadzony do Starachowic, i że możemy z niego korzystać do celów przemysłowych. Cena gazu nie została jeszcze ustalona, wobec czego prowadzone są stosowne rozmowy z przedstawicielem POLMIN-u.

I tak się zaczęła gazyfikacja Starachowic. Budowa sieci i udostępnienie gazu także gospodarstwom domowym miały potrwać przez dziesiątki następnych lat. Właściwie do chwili obecnej. Zamierzenia w tym zakresie najpierw oddaliła okupacja hitlerowska, a potem powojenne warunki życia. Ważniejsze od dostaw gazu mieszkańcom było zbudowanie dla nich mieszkań i szkół.

Dopiero w 1959 przyłączono do sieci pierwsze dwa bloki mieszkalne przy ówczesnej ulicy Marszałkowskiej, wykorzystując instalacje posiadane już wcześniej przez Zakład Topienia Bazaltu.

Przez szereg lat mieszkańcy używali do prac kuchennych wyłącznie gazu kupowanego w butlach.

Na początku następnej dekady ten rodzaj energii otrzymały z Zakładów Górnych FSC nowo wzniesione bloki mieszkalne przy ulicy Harcerskiej. A wkrótce potem zbudowano linię przesyłową od Konstytucji 3 Maja do Kościelnej, która umożliwiła udostępnienie gazu przewodowego także mieszkańcom powstającego od lat 60-tych spółdzielczego osiedla Skarpa.

Był to jednak dopiero początek, a istniejące urządzenia i sieć daleko odbiegały od potrzeb. Konieczne stało się posiadanie perspektywicznego programu gazyfikacji, wobec czego opracowanie takiego dokumentu zlecono Biuru Projektów Przemysłu Naftowego. W programie przedsięwzięć ustalono, że gazyfikacja miasta będzie oparta na wybudowanym w latach 60 gazociągu wysokoprężnym Lubienia - Końskie, przebiegającym przez północną część miasta.

W pierwszym etapie, w 1972 roku, zbudowano stację redukcyjno-pomiarową na Bugaju, a także gazociągi średnioprężne dla FSC i stację przy ulicy Szkolnej. Realizacja tego etapu trwała trzy lata i została zakończona w roku 1975. Wówczas jednak jeszcze prawie dwa tysiące starachowickich gospodarstw domowych miasta korzystało z gazu w butlach, którego stosowanie było ograniczone.

Potem przyszedł odpowiedni czas na realizację drugiego etapu, obejmującego budowę gazociągów średnio i wysokoprężnych w ulicach: Iglastej, Kopalnianej, Kościelnej, Warszawskiej i Radomskiej. Miało to na celu rozdzielenie instalacji gazu przemysłowego dla FSC i ZTB, oraz zabezpieczenie gazu komunalnego dla osiedli Żeromskiego, Majówki i Skałki.

W 1979 roku uruchomiono na osiedlu Żeromskiego stację redukcyjno-pomiarową i zbudowano gazociąg średnioprężny do stacji przy ulicy Szkolnej. Poprawiło to w znacznym stopniu warunki dostawy gazu do kolejnych skupisk zabudowy mieszkalnej, m.in. do osiedli Orłowo, Las, Majówka, a częściowo także Wierzbnika.

W 1980 roku Starachowicka Spółdzielnia Mieszkaniowa podjęła prace związane z doprowadzeniem gazu do domów indywidualnych w osiedlu Wanacja.

Roboty, przy znacznym zaangażowaniu się mieszkańców wykonujących społecznie wiele prac związanych z budową instalacji, trwają tu do chwili obecnej.

Jako przykład można podać, że w ostatnich dniach sierpnia br. w Szkole Podstawowej Nr 6 zostało zwołane spotkanie mieszkańców osiedla Południe z członkami Karpackiej Spółki Gazowniczej dla przedstawienia aktualnej informacji dotyczącej budowy gazociągu i przyjęcia wniosków w sprawie przyłączeń do sieci. (Pisząc ten odcinek korzystałem min. z przekazów Antoniego Kwiecińskiego).

Październik 2013

 

Aleksander Pawelec