Katolicki Ośrodek Adopcyjny to pomoc rodzicom adopcyjnym - wszystko co musisz wiedzieć o adopcji

Są dzieci, które czekają na swoją mamę i tatę. Są rodzice, którzy marzą o pełnej rodzinie, gdzie wrzawa i dziecięcy tupot małych nóżek wypełnią przejmującą ciszę i pustkę. Kojarzeniem jednych i drugich od lat zajmuje się Katolicki Ośrodek Adopcyjny przy Caritas Diecezji Radomskiej, który daje dzieciom szansę na miłość a małżonkom pozwala realizować się w roli rodziców.

Katolicki Ośrodek Adopcyjny przy Caritas Diecezji Radomskiej został powołany przez bp. Jana Chrapka, 8 września 2001 roku. To placówka, która działa w Radomiu przy ul. Kościelnej 3 nieodpłatnie na podstawie umowy z województwem mazowieckim, realizując zadania z zakresu wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej. W swojej pracy kieruje się Społeczną Nauką Kościoła w zakresie małżeństwa i rodziny oraz ochrony życia nienarodzonych. Udziela pomocy wszystkim potrzebującym bez względu na ich poglądy, wyznanie, kolor skóry, przekonania polityczne, czy religię.

Do współpracy zaprasza:

- rodziny, które chcą adoptować dziecko

- rodziny i kobiety w ciąży, rozważające decyzję o oddaniu dziecka do adopcji

- rodziny adopcyjne, potrzebujące wsparcia psychologicznego-pedagogicznego

Rodziny adopcyjne lub przyszli rodzice adopcyjni zainteresowani lub zaniepokojeni nie wyjaśnionym dla siebie tematem mają możliwość odbycia spotkań i rozmów z pedagogiem i psychologiem Ośrodka.

Droga do adopcji

Adopcja dla wielu osób to jedyna droga, aby w sposób zgodny z wyznawanymi poglądami i wartościami stać się rodzicami. Często po wielu przykrych doświadczeniach związanych ze staraniem się o powiększenie rodziny małżonkowie nie wiedzą, co zrobić aby zrealizować swoje pragnienia i marzenia o posiadaniu potomstwa.

Aby umówić się na pierwsze spotkanie w Katolickim Ośrodku Adopcyjnym w Radomiu należy telefonicznie skontaktować się z pracownikami Ośrodka.

- Pomagamy rodzinom biologicznym, adopcyjnym i zastępczym w rozwiązywaniu problemów wychowawczych oraz wspiera w zmniejszaniu opóźnień rozwojowych u dzieci. Przedmiotem naszej szczególnej troski jest rozwój powierzonych nam dzieci, dlatego też dbamy o możliwość ich konsultacji ze specjalistami. Wszystkim tym osobom Ośrodek daje wsparcie emocjonalne, udziela porad, konsultacji lub w razie potrzeby prowadzi terapie - mówi Elżbieta Stolarczyk, dyrektor placówki. - Wykwalifikowana kadra Ośrodka towarzyszy adopcyjnym rodzinom również po przysposobieniu wspierając je poradnictwem psychologiczno-pedagogicznym wzbogaconym wieloletnim doświadczeniem pracy z rodzinami oraz dziećmi po doświadczeniu relacyjnych traum.

Oni dostali szansę na dom

W ciągu roku dochodzi średnio do 15 procedur adopcyjnych, co oznacza bezpieczny dom dla ok. 20 dzieci. W br. zakończyły się na ten moment dwie procedury adopcyjne. Trójka dzieci znalazła swój dom.

- Od początku działalności Ośrodka tj. od września 2001 r. d tej pory udało się znaleźć dom dla 839 dzieci - dodaje dyrektor KOA. - Wiek dzieci, które trafiają do adopcji zróżnicowany - najczęściej są to dzieci w wieku od 1-9 roku życia. Najbardziej preferowaną przez przyszłych rodziców adopcyjnych, grupą wiekową są dzieci między 1-5 rokiem życia. Kandydaci chcą mieć udział i wpływ na rozwój dziecka od najmłodszych jego lat. Chcą doświadczyć rodzicielstwa nie pomijając żadnego etapu rozwoju dziecka.

Długa procedura?

Pierwszym etapem jest zgłoszenie się kandydatów na pierwsze spotkanie, w trakcie którego kandydaci opowiadają o swojej historii, powodach chęci adopcji ale też dostają pełną rzetelną informację jak wygląda proces diagnostyczny, konsultacyjny, szkoleniowy i kwalifikacyjny w KOA. Następnie są zapraszani na badania psychologiczne oraz wywiad pogłębiony, które mają na celu poznanie historii życia kandydatów, weryfikację ich motywacji oraz sprawdzenie kompetencji osobowościowych i opiekuńczo-wychowawczych.

- Jeśli Kandydaci zakwalifikują się do dalszego etapu przygotowań na rodziców adopcyjnych wówczas rozpoczynają szkolenie dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziców adopcyjnych. Po pomyślnym odbyciu szkolenia kandydaci otrzymują kwalifikacje do pełnienia funkcji rodziny adopcyjnej. Procedura przygotowania rodziców, tj. od czasu zgłoszenia się kandydatów do zakończenia szkolenia, trwa ok. 6-8 miesięcy. Następnie przygotowani kandydaci czekają na dobór do dziecka dla którego, biorąc pod uwagę kompetencje, umiejętności i zasób osobisty i rodzinny kandydatów, będą rodzicami. Czas oczekiwania bywa bardzo różny, od miesiąca do kilku lat. Zależy to od preferencji kandydatów co do dziecka, które chcieliby zaadoptować - informuje E. Stolarczyk. - Przed podjęciem decyzji o adopcji dziecka ważne jest, żeby decyzja była wspólnie przedyskutowana przez małżonków rozważających przysposobienie; żeby rozważyli czy są gotowi podjąć takie wyzwanie. Dziecko trafiające do adopcji niesie ze sobą bagaż trudnych doświadczeń, obciążeń a czasem chorób. Rodzice podejmujący takie wyzwanie, potrzebują mieć nieprzeciętne kompetencje osobowościowe i opiekuńczo-wychowawcze. Muszą posiadać wysokie możliwości radzenia sobie w trudnych i stresowych sytuacjach.

Wymagane dokumenty

Po pierwszym spotkaniu z pracownikiem ośrodka należy rozpocząć gromadzenie i aktualizowanie wymaganych do przysposobienia dokumentów:

Podanie do KOA z prośbą o pomoc w adopcji z uzasadnieniem: życiorysy, oryginał odpisu aktu małżeństwa wydany przez USC, zaświadczenia lekarskie o stanie zdrowia, oświadczenie o stanie majątkowym, zaświadczenia z Urzędu Gminy o przychodowości gospodarstwa rolnego, roczne zeznanie podatkowe, opinia księdza proboszcza, aktualne zdjęcie kandydatów.

Każdy, kto zwraca się o pomoc, otrzymuje informacje o warunkach, jakie należy spełnić, aby móc ubiegać się o bycie rodziną adopcyjną. Pierwsze rozmowy prowadzi pracownik Ośrodka, następnie odbywa się spotkanie w miejscu zamieszkania małżonków oraz spotkania diagnostyczne i rozmowa z psychologiem i pedagogiem. Brak przeciwwskazań na poszczególnych etapach jest równoznaczny z kwalifikacją do uczestnictwa w szkoleniu.

Szkolenie w Ośrodku 

Szkolenie dla przyszłych rodziców prowadzone jest programem PRIDE/ADOPCJA. Ma charakter warsztatowy i trwa 54 godziny (3,5 - 4,5 miesiąca). Każde spotkanie to jedna sesja, na której poruszane są tematy związane z adopcją, rozwojem dziecka oraz więzią. Wszystkich sesji jest 11. Po każdym spotkaniu szkoleniowym uczestnicy otrzymują materiały szkoleniowe oraz prace domowe w postaci "Ksiąg Życia".

Całe szkolenie prowadzone jest przez licencjonowanych Trenerów PRIDE, którzy swoim doświadczeniem i wiedzą pokazują uczestnikom, jak wiele pracy trzeba włożyć, aby zbudować prawidłowo funkcjonującą rodzinę, w której dzieci mają właściwe wzorce do naśladowania. Szkolenie kończy się otrzymaniem lub brakiem kwalifikacji do pełnienia funkcji rodziny adopcyjnej.

Szkolenie PRIDE/ADOPCJA jest zatwierdzonym przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej programem szkoleniowym dla kandydatów na rodziców adopcyjnych Towarzystwa "Nasz Dom".

Czym jest Postadopcja?

Postadopcja to czas, kiedy postanowienie Sądu o przysposobieniu dziecka jest już prawomocne. Jest to długo oczekiwany początek drogi "bycia razem na dobre i na złe." Od tego czasu rodzina adopcyjna funkcjonuje prawnie na takich samych zasadach, jak każda inna polska rodzina.

W tym czasie rodzice i dziecko dalej uczą się wspólnego życia, ustalają zasady i normy panujące w domu, rozwiązują pierwsze kłopoty. Również w tym czasie, służymy Państwu pomocą i wsparciem. Z uwagą wysłuchamy i spotkamy się z rodziną, która przeżywa trudności. Służymy naszym doświadczeniem!

Zapraszamy również do odwiedzin wszystkie rodziny, które przysposobiły dzieci przy pomocy naszego Ośrodka.

***

Historie z życia – ŻYCIE NABRAŁO KOLORÓW

... Jest sobota, za oknem świt... W nocy poprószył pierwszy śnieg w tym roku. Dziewczynki śpią, jest przed 6-tą. Zwykle wstają ok. 7-ej. Ogień z kominka daje przyjemne ciepło i blask. Zaparzona kawa pachnie obłędnie... Spokojny poranek zachęca do planów – tych na dziś i marzeń – tych na przyszły rok, i kolejny, i kolejny...

Życie nabrało kolorów. Antonia zjawiła się całkiem nieoczekiwanie, tzn. tak oczekiwanie, że już zapomnieliśmy, że na nią czekamy. Czekaliśmy 4 lata od pierwszej wizyty w miejscu, gdzie mają adresy dzieci, które się pogubiły swoim rodzicom. Swój dom odnalazła 7 maja 2011 roku, mając 10 miesięcy. Dziś ma 5,5 roku. Adel znalazła się szybciutko. Może dlatego, że szukać jej pomagała nam jej siostrzyczka, Antonia. Mała Adel zamieszkała z nami 7 października 2014 roku skończywszy 7 miesięcy. Dziś ma rok i 9 miesięcy.

Antonia twierdzi, że ma oczy niebieskie jak tata i pieprzyk na policzku, jak mama. Kiedy Adel pod naszą opieką zaczyna płakać, Antonia przybiega z pokoiku z wyrzutem: "I widzicie, co zrobiliście? Rozpłakaliście dziecko!" Kocha Adel nad życie – przed wyjściem do szkoły potrafi tak uścisnąć małą, że tej oczy od siostrzanej miłości z orbitek wychodzą.

Adel jeszcze nic nie twierdzi. No może i twierdzi, ale na razie o tym nie mówi. Ma czarujący uśmiech po tacie i ciekawość świata po mamie. Uwielbia swoją mentorkę-Antonię. Już nawet nie pamięta, jak w czasie zabawy "w taczkę" Antonia na dwa tygodnie odbiła oprawki różowych okularków małej na jej własnym czole. Antonia tłumaczyła, że Adel za wolno przebierała rączkami, kiedy ta prowadziła ją za nogi, jak taczkę...

A my? My zmiękliśmy. Wyleczyliśmy się z dopinania wszystkiego na ostatni guzik, bo i tak w ostatniej chwili się odepnie. Przestaliśmy planować urlop na pół roku do przodu – teraz wieczorem pakujemy rzeczy, a rano jedziemy gdzieś, gdzie mają plac zabaw i krzesełko do karmienia maluchów. Na naszym stole zamiast starannie ułożonego bukietu kwiatów w kryształowym wazonie stoi stokrotka w szklaneczce urwana na spacerze przez Antonię. Przygotowania do świąt nie sprowadzają się do zakupów modnych marynarek i żakietów, tylko do pieczenia i dekorowania kolorowymi posypkami pierników i całej podłogi przy okazji.

A one? Cieszą się ze wszystkiego: dźwięku skrzypiącej furtki w drodze do dziadków, zabawy na oponie powieszonej na gałęzi klonu, chmary ptaków w karmniku za oknem, po raz setny przeczytanej tej samej bajki...

A one? Stoją teraz w oknie jak zaczarowane – nie do końca chcą uwierzyć, że zima naprawdę przyszła tej nocy...

A one? Jak nikt inny na świecie potrafią zarzucić rączki na szyję w uścisku wartym wszystkiego. To wielki zaszczyt móc być ich mamą i tatą.

***

Ks. Damian Drabikowski, Dyrektor Caritas Diecezji Radomskiej

Caritas Diecezji Radomskiej (działa od 25 marca 1992 roku) to ponad 100 osób, które pracują w strukturach Caritas i grupa kilku tysięcy wolontariuszy, co np. widać podczas organizacji wigilii i to jedno z działań Cartitas, której skala i zasięg jest ogromna. Caritas Internationalis, Caritas Europa, Caritas Polska i Caritas na szczeblu diecezji - to jest skala organizacji.

Na poziomie diecezji to nie tylko Radom, ale kilkanaście powiatów woj. mazowieckie, świętokrzyskie, łódzkie i kawałek lubelskiego - tam też jesteśmy obecni przez pomoc dla człowieka, który tego potrzebuje. U podstaw pomocy leży człowiek - on jest najwyższą wartością. Tu nie pytamy, kim jesteś - jesteś człowiekiem i jeśli potrzebujesz pomocy to ją dostajesz.

Tych dzieł Caritas jest wiele to działalność charytatywna - zbiórki pieniędzy na konkretne akcje, 1,5 proc., dom chleba, ośrodek adopcyjny, trzy domy dziecka, wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego, pomoc uchodźcom, pomoc powodzianom, pomoc w zakupie leków, pikniki i festyny przy parafiach, funkcjonują szkolne koła, które docierają z pomocą do konkretnych osób. W 2024 roku pomoc została udzielona w przypadku ponad 20 tys. osobodziałań (bo jedna osoba może korzystać z wielu form pomocy: posiłki, zakup leków, pomoc psychologiczna).

Źródło Katolicki Ośrodek Adopcyjny