Reklama

Starachowice. Zima wasza - wiosna nasza

13/12/2021 16:45

Stan wojenny wprowadzony został 13 grudnia 1981 roku na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, niezgodnie z Konstytucją PRL. Został zawieszony 31 grudnia 1982 roku, a zniesiono go 22 lipca 1983 roku.

Wśród wielu osób, które zaangażowały się w walkę z komunistycznym systemem, wywołał wstrząs świadomości, często uzewnętrzniający się, z jednej strony, strachem i lękiem o bliskich, z drugiej odważnym działaniem i "gotowością pójścia na całość ". Granica pomiędzy "my" - pragnący wolności i solidarności ,a "oni" - władza, stała się bardzo wyraźna.

Przygotowania do jego wprowadzenia rozpoczęły się jeszcze w sierpniu 1980 r., kiedy Komitet Obrony Kraju zlecił Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. Florianowi Siwickiemu przeprowadzenie prac nad wprowadzeniem stanu wojennego ze względu na "zagrożenie zewnętrzne państwa".

Synchronizacja

Szyfrogram z hasłem "Synchronizacja" , będący rozkazem dla komendantów wojewódzkich MO do rozpoczęcia działań w zakresie wprowadzenia stanu wojennego, przekazany został telefonicznie przez wiceministra spraw wewnętrznych gen. Bogusława Stachurę we wczesnych godzinach popołudniowych 12 grudnia 1981 r.

Najbardziej znane działania służb PRL związane z wprowadzaniem stanu wojennego kryjące się pod kryptonimami takimi jak "Jodła" (internowanie działaczy) czy "Klon" (rozmowy ostrzegawczo-profilaktyczne z pozostającymi na wolności działaczami) były tylko przysłowiowym wierzchołkiem góry lodowej, na którą składało się szerokie spektrum uruchamianych przedsięwzięć zarówno w skali ogólnopolskiej jak i lokalnej.

"Internat"

Noc z 12 na 13 grudnia 1981 r. dla wielu działaczy demokratycznej opozycji, pośród których najliczniejsze grono stanowili związkowcy "Solidarności", pełna była traumatycznych wydarzeń i obaw o swój los. Do ich mieszkań wkraczały grupy funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa.

W trakcie trwania stanu wojennego w Polsce internowano łącznie 10.131 działaczy związanych z "Solidarnością". Życie straciło około 40 osób, w tym 9 górników z kopalni "Wujek" podczas pacyfikacji strajku.

W dawnym województwie kieleckim internowano początkowo 312 osób. Przez cały kolejny rok 1982 liczba ta zwiększyła się do 362 osób.

W pierwszych dniach stanu wojennego internowanych zostało 14 starachowiczan. W tej liczbie kilka osób zostało zatrzymanych razem z innymi związkowcami w Bocheńcu, gdzie przebywali na szkoleniu związkowym. Pozostali wyciągani byli z domów lub zabierani z miejsc pracy. W kilku przypadkach, kiedy domownicy nie chcieli otworzyć drzwi, funkcjonariusze bez wahania je wyłamywali. Pomimo, że pierwsi internowani zostali uwolnieni już 23 grudnia 1981 r., to wciąż obowiązywały nakazy zatrzymań dla tych, którzy nie zastano w miejscach zamieszkania, a także tych którzy podjęli decyzję o ukrywaniu się.

Od samego początku internowani poddani byli wszelkim próbom dezintegracji i manipulacji. Bardzo mało działo się w ośrodkach odosobnienia dla internowanych zdarzeń, które były wynikiem przypadku. Najczęściej były to skutki wyrafinowanej gry komunistycznej Służby Bezpieczeństwa.