Karabin maszynowy MG-42

Powstał w lutym 1939 roku , na zamówienie niemieckiego Urzędu Uzbrojenia (HWA – Heereswaffenamt). Po opracowaniu przez Louisa Stange w 1934 roku karabinu MG-34, wydawać by się mogło, że w dziedzinie innowacyjności i zaawansowania technologicznego karabinów maszynowych już nic nie da się nowego osiągnąć.

Inżynierowie z Dobeln jednak postanowili przeskoczyć bardzo wysoko postawioną poprzeczkę w dziedzinie konstrukcji karabinu maszynowego – stworzyli MG-39 protoplastę tytułowego karabinu z opatentowanym przez inż. Eckhardta zamkiem ryglowanym za pomocą przesuwnych rolek (konstrukcja bezawaryjna i śmiało można określić : wyprzedzająca swą epokę). Po wyeliminowaniu błędów tzw. "wieku niemowlęcego" i zwiększeniu szybkostrzelności do 1500 strz./min. już jako MG-39/41 zademonstrowano go Hitlerowi, który pod wrażeniem pokazu strzelania, nie czekając na wyniki dalszych prób, nakazał skierowanie MG-39/41 do produkcji seryjnej.

W  1942 roku przyjęto nową broń na uzbrojenie, pod oznaczeniem: Maschinengewehr 42 (MG-42). Został po raz pierwszy użyty bojowo w maju 1942 roku przez grenadierów pancernych z Afrika Korps feldmarszałka Erwina Rommla.

Jest powszechnie uważany jako baza wyjściowa dla konstrukcji wszystkich powojennych karabinów maszynowych . Broń ta jest nadal produkowana. Wartym odnotowania jest fakt , że żołnierze z 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego z Żagania (tzw. Czarna Dywizja) używają MG-42 zamontowanych na czołgach Leopard 2 oznaczonych jako MG-3. Od pierwowzoru różniącym się nazwą, kalibrem, zwiększoną masą zamka (celem zmniejszenia szybkostrzelności) oraz kilkoma szczegółami zewnętrznymi.

Dane techniczne:

kaliber 7,92 mm ; amunicja 7,92x57 m, waga 11,6 kg. ; szybkostrzelność : 1500 – 1200 strz./min. ; prędkość początkowa pocisku - 820 – 900 m/s ; zasięg skuteczny – 4000 m.