Poezja jako droga do duszy i życiowa pasja - rozmowa z poetą, Piotrem Kominkiem

Piotr Kominek, starachowicki prawnik i doktor historii, znajduje ukojenie w pisaniu poezji, która od lat stanowi dla niego nieodłączny element życia. W rozmowie Piotr opowiada o swoich poszukiwaniach literackich, o tym, jak zrodziła się jego miłość do poezji, a także o wyzwaniach łączenia pracy zawodowej z twórczością poetycką. Dzieli się swoimi przemyśleniami na temat duchowości i filozofii, które odzwierciedla w poezji, a także planami na przyszłość, w tym pracą nad kolejnym tomikiem „Przez otwarte okno”.

- Jest Pan autorem kilku tomików poezji. Jak zrodziła się u Pana pasja do twórczości?

- Ja myślę, że przede wszystkim przez kontakt z poezją, muzyką, sztuką, a także poprzez czytanie innych poetów – to mnie nieustannie inspiruje. Na studiach prawniczych i doktoranckich z historii zajmowałem się czystą nauką, a poezja stała się tego dopełnieniem.

- Jak wygląda Pana proces twórczy, czy ma Pan określone rytuały związane z pisaniem, czy tworzy Pan spontanicznie?

- Na pewno nie jest nigdy tak, że siadam i od razu piszę cały wiersz. Natchnienie przychodzi do mnie stopniowo, powstają notatki, szkice - coś się poprawia i coś się dodaje. Mało jest wierszy, które powstają w całości ad hoc. Niektóre sprawy wymagają przemyśleń w ciszy, w samotności, na spacerze, w czasie długich wieczorów, wtedy przychodzi wena twórcza i chęć do przelania tych myśli na papier.

- Religijność to ważny motyw Pana dzieł. Jak łączy Pan duchowość z poezją?

- W moich wierszach występują dwa różne wątki: jest ten filozoficzno-egzystencjalny i właśnie religijny. W tych wszystkich tomikach, które napisałem, zawsze stawiałem znak równości pomiędzy tymi dwoma nutami. Moim zdaniem można pisać o jednym i o drugim. Wielcy filozofowie  na przestrzeni dziejów poruszali często tematy bardziej ludzkie i łączyli je z tematyką duchową.

- Który z tomików jest dla Pana najbliższy i dlaczego? Czy wiąże się z nim jakaś wyjątkowa historia?

- Wydaje mi się, że każdy kolejny tomik był lepszy od poprzedniego i jakoś tak bardziej się rozwijałem jako poeta. Uważam, że taki najpełniejszy dla mnie i najbliższy jest ostatni tomik „Dalej” – najbardziej przemyślany. Pierwsze tomiki przypominały próby literackie, a „Dalej” wydaje się być dojrzalszy.

- Miłość przewija się dość często w Pana wierszach, zwłaszcza w tomiku „Być może wciąż za mało wiemy o miłości”. Jakie ma ona dla Pana znaczenie?

- Można filozoficznie odpowiedzieć, że człowiek istnieje w pełni, gdy to istnienie dzieli z innymi ludźmi - spełnia się, gdy na kogoś patrzy, z kimś rozmawia, obserwuje. Najwięcej wierszy powstaje zatem o miłości. Dużą inspiracją jest dla mnie kobieca poezja miłosna, na przykład twórczość Haliny Poświatowskiej, Julii Hartwing, Urszuli Kozioł.

- O czym najbardziej lubi Pan pisać? Jakie są Pana ulubione tematy?

- Tak jak wspomniałem, motyw miłosny był dla mnie ważny. Natomiast teraz skupiam się bardziej na świecie filozoficznym, staram się nie powtarzać tych samych wątków.

- Pańskie artykuły i poezja ukazują się w takich czasopismach jak „Radostowa” czy „Akant”. Jakie znaczenie ma dla Pana dzielenie się swoją twórczością z szerszą publicznością?

- Myślę, że rozwój poetycki idzie takimi dwiema drogami – wydawanie tomików i publikacja w czasopismach. Teraz w marcu w czasopiśmie e-eleWator ukażą się moje nieopublikowane wiersze. Publikowanie ma sens, bo pomaga mi w promocji twórczości.

- Pracuje Pan w Urzędzie Miasta w Starachowicach. Jak udaje się Panu łączyć pracę zawodową z twórczością literacką i działalnością naukową – historyka ?

- Praca to jest podstawa. Natomiast naukę traktuję jako coś bardziej poważnego. Z kolei poezja to moje hobby i wielka pasja. Każdy z tych elementów ma swoje miejsce w moim życiu. Takie zawody jak prawnik, czy historyk są bardzo przyziemne, a poezja jest osadzona w sferze duchowej. Te dwie sfery życia uzupełniają się wzajemnie.

- Czy planuje Pan wydać kolejne tomiki poezji? Nad czym obecnie Pan pracuje?

- Tak, pracuje nad kolejnym tomikiem. Mogę nawet zdradzić tytuł - „Przez otwarte okno”. Myślę, że ukaże się w przyszłym roku. Mam już zebranych ponad 30 wierszy.

- Jakie są Pańskie największe marzenia związane z poezją i historią? Co chciałby Pan jeszcze osiągnąć?

- Chciałbym napisać książkę prawniczą i wydać wspomniany tomik. Planuję również z Pawłem Kołodziejskim zorganizować w Muzeum Przyrody i Techniki wieczór poetycki – na wiosnę przyszłego roku.

Poeta

jest zwykłym człowiekiem tak jak inni 

o tysiącu niezwykłych myśli 

pisze wiersze o podróżach i drogach nadziei 

wciąż powracając do źródła 

potrafi nazywać to co jeszcze nieodkryte 

marząc o wiośnie najpiękniejszej porze roku 

próbuje zapalić światło 

gdy nagle nadchodzi zimowy zmierzch 

znaleźć się nagle w środku świata 

zamknąć jeden rozdział by otworzyć drugi 

całe życie usiłuje napisać wiersz 

który przyniesie komuś choć odrobinę szczęścia

tak myślę że żeby pisać poezję 

trzeba być dobrym człowiekiem 

z tomiku "Dalej"