Niesamowity mężczyzna: Radosław Gębura - niewidomy hodowca królików rasowych, który ma wiele serca dla innych

Tak mawiają o nim ci, którzy dobrze znają Radosława Gęburę z jego wielkiego zaangażowania w organizację eventów charytatywnych na rzecz osób potrzebujących, zwłaszcza dzieci. To, co go wyróżnia to również ogromne serce, w stosunku zwierząt, zwłaszcza królików, których hodowlą zajmuje się od 12 lat. Poświęca się temu bez reszty, będąc osobą niewidomą.

Powiedzieć niesamowity człowiek, to jakby nic nie powiedzieć. Radosław Gębura z gm. Brody (35 lat) od lat zajmuje się hodowlą królików rasowych. Poświęca się temu bez reszty od 12 lat. I nie byłoby w tym może nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że mężczyzna od 19 roku życia jest osobą niewidomą. Poza tym od urodzenia cierpi na karłowatość (to rzadka choroba genetyczna, która charakteryzuje się nieproporcjonalnie niskim wzrostem - przyp. red.). Ale to nigdy nie było dla niego problemem...

- To mój sposób na życie - nie ukrywa mieszkaniec gminy Brody, który ze swoimi królikami regularnie bywa na festynach gminnych pod zaporą. - Po utracie wzorku w zasadzie z dnia na dzień (doszło do zaniku nerwu wzrokowego) musiałem sobie znaleźć jakieś zajęcie. Pasjonowałem się motoryzacją, ale z oczywistych powodów nie mogłem się tym zajmować. Z królikami miałem już wcześniej do czynienia, bo hodowaliśmy je koło domu. Poza tym zaszczepił we mnie tą pasję kolega, do tego stopnia, że po operacji, kiedy się obudziłem zapytałem brata: "czy załatwił mi samicę?" Nie załatwił, to sam sobie załatwiłem, jak doszedłem do siebie. Taki jestem, że zawsze dążę do celu. 

Ten upór, konsekwencja i zaangażowanie wyróżniają go spośród innych. "Mały człowiek o wielkim sercu" - jak mawiają o nim na wsi i nie tylko. Bo jak się już czegoś podejmuje to na 100 proc. mimo że jest świadomy swoich ograniczeń. Te nie stoją jednak na przeszkodzie, by udzielać się charytatywnie - ostatnio brał czynny udział w evencie dla Klary Dudek. Jest również członkiem Zarządu Świętokrzyskiego Stowarzyszenia Hodowców Królików Rasowych i Drobnego Inwentarza. 

- Stowarzyszenie (z siedzibą w Klimontówku koło Sędziszowa) zrzesza ponad 100 osób i działa od 2012 roku. Zrzesza hodowców królików rasowych. To podobna hodowla do zwykłych, ale tym trzeba poświęcić więcej uwagi - nie ukrywa - gdyż wymagają one innej paszy (głównie siano, zboże, witaminy i granulat). Generalnie są odporne na nasze warunki atmosferyczne - na pewno lepiej znoszą zimno niż upały. Karmione są dwa razy dziennie: rano i wieczorem, muszą mieć zapewniony stały dostęp do wody. Sprzątać trzeba im regularnie - siano i słoma do wymiany przynajmniej raz na dwa tygodnie, jak jest matka z młodymi to częściej. 

Jeśli chodzi o rozmnażanie, to doskonale sprawdza się tu powiedzenie, że "rozmnażają się jak króliki". Z jednego miotu jest ok. 6-9 królików. Ciąża trwa od 28-31 dni a po dwóch miesiącach samica jest gotowa do ponownego rozrodu. Małe są przy mamie do dwóch miesięcy. I to od samicy w dużej mierze zależy, czy i ile małych się odchowa. Są w stanie przetrwać nawet 32-stopniowe mrozy. Młodzież wymaga szczepienia na pomór oraz myxomatoze (zakaźna choroba wirusowa).

Są championy

Pan Radosław hoduje króliki wyłącznie dla celów wystawowych. W jego hodowli królują dwie rasy: nowozelandzka czerwona oraz wielkie jasnosrebrzyste. Prezentuje je m.in. na Targach Kielce (najbliższe 7-8 grudnia, będą tam również egzotyczne gady). Ale podobne wystawy odbywają się w każdym województwie.

- Najbardziej okazałe egzemplarze biorę na wystawy. One muszą mieć odpowiednią budowę, wagę, długość ucha - ok 12-13 cm. Hodowane przeze mnie rasy, to są typowo futerkowe, srebrna to rasa typowo mięsna, ale  hodować je, zabijać i jeść to zbyt drogie hobby - mówi hodowca dodając, że królik żyje ok. 4-5 lat.

Opieka, nad inwentarzem, który czasem liczy nawet 80 sztuk to kwestia wyuczenia.

- Po utracie wzroku nie załamałem się, oczywiście potrzebowałem wsparcia, żeby się w tym wszystkim odnaleźć, ale jakoś sobie radzę. Wzrost nigdy nie był powodem do kompleksów czy dyskomfortu. Pomalutku się wszystkiego uczyłem i do wszystkiego dochodziłem sam. Czasem jest potrzebna osoba, która ma oczy, np. jeśli chodzi o barwę, kolor pazurków czy sierści, bo budowę jestem sam w stanie ocenić. Wtedy pomaga tato. Na wystawach pomagają mi koledzy-królikarze. Tam walczymy o championat. Stawka jest wysoka. Pierwszy championat zdobyłem z samiczką w 2013 roku (w rasie wielka jasnosrebrzysta). Później była ciągłość Konstantynów, Broniszew, Boguchwała i Wieluń. Mam na swoim koncie kilka pucharów. Moje króliki występowały też w Czechach, chociaż w porównaniu do nich kulejemy pod tym względem.

Swoje rasy pan Radosław sprowadza poprzez kontakty z hodowcami z całej Polski i nie tylko. Champion rasy średniej kosztuje ok. 500 zł za dorosłego królika.

Hodowla w zasadzie nie jest bardzo wymagająca, ale trzeba mieć do tego dużo serca i zapału. Jak ktoś ma siedzieć w telefonie, to niech spróbuje, to w miarę bezpieczne zajęcie, choć królik potrafi ugryźć, ale to dość wdzięczne zwierzątko...