Uroczystość 100-lecia trzech krzyży w parafii Św. Judy Tadeusza

Na Wzgórzu zwanym Górą Sławka w Starachowicach górują nad miastem modrzewiowe trzy krzyże. Wierni z parafii pw. św. Judy Tadeusza upamiętnili 100-lecie ich posadowienia Historia ich powstania 2 kwietnia 1925 roku jest ściśle związana z misjami świętymi, które odbyły się w parafii pw. Św. Trójcy w Wierzbniku 22-30 marca 1924 roku.

Ponad 100 osób, 17 kapłanów z dekanatu - tak wierni z parafii pw. Św. Judy Tadeusza uczcili 100-lecie wzniesienia trzech krzyży na ziemi, którą przed 100 laty nieodpłatnie przekazał jej właściciel Feliks Sławek. Modlitwie przewodniczył ks. proboszcz Henryk Wólczyński. Najpierw była w kościele adoracja Najświętszego Sakramentu, a później kapłani razem z wiernymi przeszli na położone nieopodal wzgórze, gdzie pod trzema Krzyżami wspominano tamto wydarzenie, dziękując Bogu za wszystkich, którzy sto lat temu wyznali swoją wiarę i powierzyli Bogu losy miasta. 

- Stąd możemy podziwiać panoramę miasta, ale czym dla mnie jest to Wzgórze? - pytał zebranych ks. Wólczyński. - To swoistego rodzaju Golgota, o której 100 lat temu pomyśleli nasi przodkowie. Ks. Tischner powiedział, że są trzy krzyże - bardzo różne od siebie, choć podobne. Pierwszy z lewej to krzyż odrzucenia i pogardy, kiedy Łotr odrzucił wszystko, co Boże. Po prawej krzyż miłosierdzia - ten przed którym Łotr świadom złych postępków ukorzył się przed Jezusem a po środku najważniejszy krzyż  - Krzyż Zbawienia, skropiony krwią Chrystusa, dla nas chrześcijan najważniejszy. Pytanie za którym krzyżem chcemy iść przez życie? Ciągle musimy wybierać, ale ten wybór został dokonany przez naszych przodków, rodziców. Dziękujemy za tych ludzi, który ofiarowali ten kawałek ziemi, by dać ludziom nadzieję.

Wspólnie odmówiono modlitwę za rodzinę Sławków, którą reprezentowała najmłodsza i jedyna żyjąca z 11 dzieci F. Sławka córka Zenobia z mężem Henrykiem. Państwo Szymańscy złożyli kwiaty i zapalili znicze pod krzyżami dziękując wszystkim za pamięć i obecność.