Wdowa po dziennikarzu - historia miłości, zdrady i heroizmu. Ocalona dzięki ostrzeżeniom Felka, który pomógł uratować życie 300 osób. Emocjonujące wspomnienia z okresu II wojny światowej.

Wracamy na spotkanie z "Felkiem". Jesień 1941 roku, w życiu naszego bohatera pojawi się kolejna kobieta. W pamiętnikach austriackiego żandarma będzie opisywana jako "Magister K."

To wdowa po dziennikarzu zamordowanym w obozie koncentracyjnym. Wierna pamięci męża, nigdy nie zrobi nic, co mogłoby dać nadzieję, ale "Felkowi" nie będzie to przeszkadzać.

Kochałem ją i uwielbiałem. Swoją inteligencją podnosiła poziom mojej. Aż do mojego wyjazdu z Polski w jej obecności byłem najszczęśliwszym z ludzi - wspomni na kartach pamiętnika. 

Za jej pośrednictwem spotka się komendantem garnizonu Armii Krajowej. Na poddaszu rodziny Mieczysława Stemplewskiego ps. "Sergiusz" austriacki żandarm złoży przysięgę i przyjmie ps. "Felek". Landl nawiązując współpracę musi dobrze odrobić polską lekcję, uczy się historii, literatury, podróżuje przez Polskę niemal od czasów "króla Ćwieczka". 

Jest świadkiem pacyfikacji polskiej Skałki w gminie Łopuszno. 

Pewnego wieczora pojawiło się kilku oficerów z Kielc na naradę do Łopuszna. Ponieważ nie miałem stopnia oficerskiego, a narada była tajna dopiero wieczorem dowiedziałem się, że polska Skałka ma być zlikwidowana. Wymknąłem się więc do "Magister K." i przekazałem jej tę straszliwą wieść. Przekazanie ostrzeżenia dalej powierzono leśniczemu. O świcie - 11 maja - silne oddziały niemieckie otoczyły Skałkę, która tego samego dnia po południu przestała istnieć. Podczas pacyfikacji Skałki dowódca kilkukrotnie wystrzelił z pistoletu, krzycząc że to strzelają polscy bandyci. W ten sposób zagrzewał do walki tych, którzy jednak nie chcieli strzelać do bezbronnych ludzi. Kilku z nas do końca utrzymało swoje decyzje. Pamiętam jeszcze wachmistrza rezerwy, który płakał po tej rzezi życząc Polakom rychłego odwetu - wspominał Landl. 

Akcja ratowania mieszkańców była nieudana, bo leśniczy który ostrzegał ludzi przed nadchodzącą rzezią powiedział potem, że mieszkańcy mu po prostu nie uwierzyli. 

Śledzony i atakowany "Ponury" 

"Felek" wie, że gdzieś w szeregach chłopców z lasu jest szpieg. Tylko tak można było wytłumaczyć, że oddział "Ponurego" - mimo częstej zmiany miejsca - jest atakowany i ponosi duże straty. 

Po długich dociekaniach dowiedziałem się, że zdrajcą jest jeden z jego oficerów, człowiek o ps. "Motor" - napisze "Felek". Dowie się tego od Gerulfa Meyera - dowódcy żandarmerii kieleckiej, który spędzał z Landlem urlop w rodzinnej miejscowości "Felka". Meyer w którymś momencie poczuł się na tyle swobodnie, że zdradził Landlowi pseudonim zdrajcy, a ten niemal natychmiast przekaże informacje "Sergiuszowi. 

Koniec historii 

Gdy Landl wyjeżdżał ze świętokrzyskiej ziemi żegnano go salwą honorową. Żegnała go również "Magister K."

Patrzyła na mnie długo, a po policzkach toczyły się łzy. Pomyślałem wtedy o jakimś spotkaniu w szczęśliwszych czasach, ale tak się nigdy nie stało - czytamy we wspomnieniach. 

. "Felka" znał starachowiczanin o nazwisku Karwacki, pracownik Fabryki Samochodów Ciężarowych, działający także w partyzantce. 

Pożegnałem "Felka" z początkiem grudnia 1944, a potem zobaczyłem się z nim ponownie po siedemnastu latach, w roku 1961. Było to u podnóża Gór świętokrzyskich na zaproszenie ZBOWID-u. Dwa lata później trzymaliśmy wiadomość, że nasz przyjaciel zmarł na atak serca - wspomniał mieszkaniec Starachowic w rozmowie z Aleksandrem Pawelcem. 

...

Informacje od Felka ocaliły życie około 300 mieszkańców powiatu kieleckiego. 

...

Źródła to: 

Mój pamiętnik z Polski (IPN Kielce. Pamiętnik Adolfa Karla Landla, wrzesień 1959 r. przełożone przez Krzysztofa Łuczyńskiego)

Aleksander Pawelec - Ze Starzechem w tle. 

Autor tekstu: Aneta Marciniak