Nie dopuszczajmy zła z sieci do naszych dzieci

Gry komputerowe, niedozwolone treści, w końcu hejt i internetowe oszustwa -- to wszystko czyha w sieci na nasze dzieci. Jak dbać o bezpieczeństwo online naszych pociech? Czy i jak interesować się tym, po co sięga nasze dziecko w Internecie? Kiedy i gdzie stawiać granice? Z Grażyną Jabłońską, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Starachowicach rozmawiała Ewelina Jamka.

- Nie tak dawno sporo szumu medialnego było wokół tzw. "niebieskiego wieloryba"? Czy ta gra internetowa weszła w życie naszych dzieci?   

- Z rozmów z młodzieżą nie wynikało, by ta gra dotarła do miejscowych dzieciaków i młodzieży. Na szczęście była raczej "faktem medialnym", powodującym niepokój w nas dorosłych. Sądzę, że dopiero po nagłośnieniu sprawy "wieloryba" wiele osób zaczęło szukać tego hasła w Internecie. Część z nich pewnie nigdy nie wpadłaby na pomysł korzystania z takich gier, ale ciekawość dąży do zaspokojenia.

- Z czego wynika niebezpieczeństwo takich gier?

- Niebezpieczeństwo polega m.in. na tym, że mogą oddziaływać bardzo negatywnie na osoby z poczuciem osamotnienia, z niższym poczuciem wartości, z problemami osobistymi. Nigdy nie wiemy, w którym momencie ktoś przejmie kontrolę nad zachowaniem dziecka korzystającego z Internetu. Niebezpieczeństwo polega na tym, że rodzice mają mocno ograniczoną kontrolę nad funkcjonowaniem dziecka w sieci, mało wiedzą z kim utrzymują kontakt, na jakie strony wchodzą, na czym polega dana gra. Dlatego w przypadku zagrożeń reaguje się dość późno, gdy dziecko może ponosić już duże koszty emocjonalne.

- Czy mówić głośno o niebezpieczeństwach płynących z Internetu, czy bezpieczniej temat przemilczeć, by nie rozbudzać zainteresowania?

- Młodzi ludzie dużo wcześniej niż większość dorosłych docierają w Internecie do pewnych niebezpiecznych stron, aplikacji, gier. Bezwzględnie warto rozmawiać z młodzieżą na temat zagrożeń związanych z funkcjonowaniem w wirtualnej rzeczywistości, zadać sobie i dzieciom pytanie, dlaczego trudno im żyć bez gier, portali społecznościowych itp.

- Czego powinniśmy się obawiać, co wiedzieć i na co zwracać uwagę w związku z zagrożeniami płynącymi z sieci?

- Rodzice powinni zastanowić się, dlaczego ich dzieci wolą telefon, komputer, rozmowę poprzez media społecznościowe, kontakt poprzez aplikacje, dlaczego mogą grać w tę samą grę godzinami, niż realne kontakty, rozmowy, zabawy. Internetu nie da się wyeliminować z życia naszych dzieci, jest wszechobecny, wykorzystywany niemal wszędzie.

- Kiedy powinna się zapalić przysłowiowa czerwona lampka?

- Zawsze trzeba zwracać uwagę na zachowanie dziecka. Czy zmienia się, czy obserwujemy jakieś niebezpieczne sygnały, takie jak izolowanie się od innych, zrywanie relacji z bliskimi, znajomymi, zaniedbywanie obowiązków szkolnych, zaprzestanie dotychczasowych aktywności np. sportu, muzyki. Wtedy należy zastanowić się, co dzieje się z dzieckiem. Aktywność w sieci bywa bardzo atrakcyjna i ma to do siebie, że wciąga wciąż dalej, w inny świat. Zawsze istnieje ciekawość, co dalej, wyżej, to także forma "sprawdzania się". Niektórzy rodzice początkowo cieszą się, że ich dziecko siedzi w domu, nie wychodzi na dwór, nie ma kontaktu z narkotykami itp. Ale czy naprawdę wiemy co robi dziecko zamknięte w swoim pokoju? 

W profilaktyce mówi się, że rodzina to najważniejszy czynnik chroniący młodych ludzi przed zachowaniami ryzykownymi. Dzieci, które mają dobry kontakt z rodzicami, czują się kochane, posiadają duchowe wartości, nie są tak narażone na uzależnienia, w tym od komputera.

"Materiał powstał w ramach projektu Stowarzyszenia Gazet Lokalnych z Polsko-Amerykańską Komisją Fulbrighta "Media bliżej ludzi", finansowanego ze środków Departamentu Stanu USA".