Ocean twórczości Artura Skowrona na Wielkim Piecu

Pełen wzruszeń, emocji i wspomnień był wernisaż wystawy Artura Skowrona "Ocean pod Powieką". Muzeum Przyrody i Techniki, gdzie można było podziwiać wycinek twórczości zmarłego przed rokiem, artysty gościło liczne grono przyjaciół i sympatyków wszechstronnie utalentowanego człowieka.

Artur Skowron urodzony w Starachowicach, gdzie mieszkał do ośmiu lat, większość swojego życia spędził w Stanach Zjednoczonych, gdzie wraz z rodziną wyemigrował pod koniec lat 80. Tam zdobył gruntowne wykształcenie i rozwijał swoje talenty w wielu dziedzinach. Uprawiał malarstwo sztalugowe, ścienne (murale), grafikę, ilustrację, rysunek i fotografię czarno-białą. Jego pasją była muzyka, grał na wielu instrumentach, komponował, pisał wiersze. Jego prace były prezentowane na ponad 40 wystawach indywidualnych i ponad 160 zbiorowych zarówno w Polsce, jak również zagranicą. 

Pozostawił po sobie imponujący dorobek artystyczny, którego wycinek zaprezentowało Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach.

- Ogrom twórczości, liczne dziedziny aktywności artystycznej tworzą swoistego rodzaju ocean. Dziś chcemy pokazać ten ocean twórczości, którą nam pozostawił Artur. Sztuka, którą pozostawił czyni Go nieśmiertelnym - mówił Paweł Kołodziejski, dyrektor Muzeum.

- Artur przed wystawami robił koncerty. Zawsze grał... Dziś nie instrumentów, nie ma go z nami, ale jest jego sztuka. Zależało nam tu w Starachowicach, gdzie Artur się urodził, by ją pokazać w pigułce, bo nie da się go pokazać w całości. Tego jest cały ogrom, zebraliśmy wycinek, który najbardziej oddaje jego osobę - mówił wzruszony Janusz Skowron, dziękując wraz z żoną Anną za zorganizowanie wystawy i obecność.  

ARTYSTYCZNA SZTUKA ZMIANY – ARTUR SKOWRON

Wstęp do katalogu wystawy: Aleksandra Madej.

Co w życiu tak naprawdę jest pewne? ZMIANA! Nic poza nią nie jest nam dane na zawsze. Wszystko ulega przemianom. Żadna chwila nie powtórzy się po raz kolejny. Czas płynie, a my razem z nim. To jednak właśnie zmiana stanowi sól życia, dodaje mu smaku, kształtu i koloru. Choć nieuchwytna i konieczna, jest możliwa do zapisania i zatrzymania z pomocą sztuki.

Dobry artysta czułym okiem dostrzega, a później notuje swoje spostrzeżenia i doznania. Nadaje im konkretną formę, określoną przez ramy i ograniczenia wybranej techniki. Tak zapisuje się ulotność. Tak świat i jego zmienność opisywał swoją sztuką Artur Skowron.

Zmiana techniki i technika zmiany – artystyczny zachwyt nad światem

Artur Skowron był twórcą niezwykłym. Pozostawał w nieustannej drodze, przemierzał kolejne ścieżki i odkrywał nowe szlaki na drodze empiryzmu i artystycznego eksperymentu. Na jego twórczość plastyczną składają się dzieła, które można podziwiać na niniejszej wystawie. Zostały wykonane w różnych technikach – od klasycznego malarstwa, przez rysunek, aż do fotografii. W każdym z nich artysta użył indywidualnego języka formy i treści, by jak najlepiej przedstawić konkretne zagadnienie.

W malarstwie czerpał z koloru i przenikających się plam, które razem tworzyły sugestie znanych kształtów i realnych przestrzeni. W rysunku prym wiodła pełna życia linia – dynamiczna, poszukująca i opisująca to, co znalazło się w jej ramach. W fotografii natomiast chętnie utrwalał kadry-wycinki rzeczywistości – fragmenty miejsc czy postaci (w tym pełne zmysłowości figury kobiece). Każda technika dawała mu możliwość kreowania i przedstawiania niezwykłości świata.

Wielość w jedności – kreatywne i zmienne podejście do stylu

Wielu artystów wiernie trzyma się jednej konkretnej tendencji, doskonaląc umiejętności i środki wyrazu w jej ramach. W twórczości Artura możemy jednak łatwo odszukać mnogość nurtów i inspiracji, które w jego dziełach znalazły indywidualną interpretację.

Elementy realistyczne współistnieją z tymi z pogranicza surrealizmu i abstrakcji. Jego dziełom nieobca jest silna ekspresja. Dobór odpowiedniego stylu miał nie tylko wyrażać artystyczne poszukiwania i stanowić formę eksperymentu czy testu własnych zdolności. Właściwy dobór techniki i stylu pozwalał odpowiednio pokazać wybrany temat: nieokiełznaną potęgę przyrody, zmienną naturę tak lubianych przez artystę ryb, skomplikowaną głębię człowieka i jego tajemnic– z jego duchowością i fizycznością. Styl równocześnie stawał się wyrazem temperamentu artysty oraz odsłaniał sedno danego tematu.

Zmienność tematu – mikro i makro światy artysty

W twórczości Artura nie ma miejsca na monotematyczność. Zastępuje ją mnogość wątków i zagadnień, co wyraża ogromną ciekawość i głód świata. Magnetyczne portrety przykuwają silnym spojrzeniem wycelowanym prosto w oczy widza lub ukradkowym, przelotnym wejrzeniem. Bez względu na to, czy są to malarskie autoportrety, przedstawienia najbliższych czy fotograficzne wizerunki kobiece – przebija z nich indywidualność każdej postaci, pełnej życia, emocji i siły. Artysta gra formą – raz prezentuje całą sylwetkę, innym razem ukrywa ją w niedopowiedzeniach kompozycyjnych lub decyduje się na ekspresyjne deformacje. Wszystko po to, by opowiedzieć historię bohatera, pokazać go w kontekście i danej rzeczywistości.

W dorobku twórczym szczególne miejsce zajmują pejzaże – niekiedy bliższe realizmu, innym razem o mocno surrealistyczno-onirycznej podstawie, niekiedy o wręcz literackim zabarwieniu, pomagające połączyć świat słowa i obrazu. Niezapomnianych wrażeń dostarczają jego morskie kompozycje (w tym choćby cykl Seascapes), często balansujące na pograniczu pejzażu i abstrakcji. Widać w nich nie tylko fascynację żywiołem wody, ale też poszukiwania malarskie w zakresie koloru i plamy, które tworzą na płótnach prawdziwą dynamikę zmiany. Odzwierciedlają potęgę żywiołu i niedopowiedziane piękno przyrody, widzianej subiektywnym okiem artysty i przetworzonej przez pryzmat indywidualnych emocji i wspomnień.

Obrazy, rysunki i fotografie Artura Skowrona – fragmenty rzeczywistości, które budują CAŁOŚĆ

Kompozycje Artura Skowrona to subiektywne wizje świata. Na niniejszej wystawie możemy choć przez chwilę zobaczyć, jak postrzegał go zdolny i wielowymiarowy artysta – odrzucając na chwilę własne kalki, wyobrażenia i emocje. Jego dzieła, niczym kadry filmowe, stanowią wycinki opowieści, ograniczone formatem fragmenty rzeczywistości, opisujące zmieniający się świat realny i artystyczny. Wspólnie jednak dają ogląd całości. Pokazują konkretnego człowieka – artystę, jego historię oraz to, jak piękna w jego oczach była cała otaczająca go rzeczywistość.